معنی نیابت دار در لغت نامه دهخدا

نایب. قائم مقام. (ناظم الاطباء). که در امری بجای دیگری نیابت و اقدام کند. خلف و جانشین:، چاه داری در بن چاهش فکن، ای نیابت دار پور آبتین.، خاقانی.، وگر خواهی کزین منزل امان آن سرا یابی، امانت دار یزدان را نیابت دار حسان شو.، خاقانی.،، گماشته. وکیل. (ناظم الاطباء). رجوع به نایب شود

معنی نیابت دار در فرهنگ لغت هوشیار

قایم مقام جانشین، وکیل

معنی نیابت دار - جستجوی لغت در جدول جو

نیابت دار(رِشْ / رُشْ وَ / وِ خوَرْ / خُرْ)

لغت نامه دهخدا

نیابت دار

فرهنگ لغت هوشیار

قرابت دار

(پَ نِ)

دارای نسبت خواه از طرف خون یا از طرف ازدواج، خویشاوند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دیانت دار

(شَ دَ / دِ)

دیندار. عادل وصادق و متدین و پرهیزگار و پارسا. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نوبت دار

(رَ)

کشیکچی. گارد خاص. (یادداشت مؤلف). نوبه دار. نوبتی دار. رجوع به نوبتی دار شود: به شب با هر کدام که او را بایستی بر آن منظر بخفتی و در زیر منظر نوبت داران بخفتند، قضا را نوبت داری را نظر در این کنیزک آمده بود. (اسکندرنامه نسخۀ خطی). بیامد تا سراپردۀ شاه، هیچ کس در آنجا نبود الا دو مرد نوبت دار. (اسکندرنامه). خادمان و نوبت داران شاه را خبر کردند. (اسکندرنامه)

لغت نامه دهخدا

نیابت گر

(بَ گَ)

خلیفه. جانشین. وکیل. (ناظم الاطباء). نایب

لغت نامه دهخدا

قرابت دار

خویشاوند دارای نسبت (خواه بسبب خون خواه بسبب ازدواج) خویشاوند. قرابت داری. خویشاوندی خویشی

فرهنگ لغت هوشیار